Wykład 1 16.02.2007

Temat: Internalizacja 16.02.2007

INTERNALIZACJA- najogólniej mówiąc oznacza przenoszenie do Siebie samego, do Swojego wnętrza wyselekcjonowanych elementów kultury, zdolnych do oddziaływania na Twoją osobowość. Już z tego wynika wybitna rola internalizacji w kształtowaniu walorów jednostki ludzkiej.
Elementy te są przyswajalne ulegają internalizacji, co oznacza, że przekształcają się w:
-indywidualne przekonania
- poglądy
- motywacje
- aspiracje
- predyspozycje
- kanony moralne i obyczajowe
Wymienione skutki internalizacji(elementy) kształtują nasze podstawy i nie tylko podstawy ale także rzeczywiste działania. Postawami i tymi działaniami m.in. zajmuje się socjologia. Rzeczywiste działania są traktowane jako konstytutywny składnik społeczeństwa.
EXTERNALIZACJA- „Przeciwieństwem” internalizacji jest externalizacja, a więc działanie „na zewnątrz” w granicach tego co zinternalizowane np. w granicach kultury. Odpowiedzialność pomiędzy jednym a drugim ma funkcje motoryczną.
Internalizacja (ang internalization, z łac. internus, wewnętrzny) to mechanizm obronny, polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz postaw, poglądów, norm i wartości.
Na początku główną rolę w tym procesie pełnią rodzice dziecka (szczególnie gdy jest ono w wieku przedszkolnym i w pierwszych latach uczęszczania przez nie do szkoły), później wychowawcy oraz grupy rówieśnicze, a po osiągnięciu przez daną osobę wieku dorosłego grupy społeczne i jednostki, z którymi się ona identyfikuje i które są dla niej autorytetem.
W wyniku internalizacji normy heteronomiczne (ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać) przekształcają się w normy autonomiczne (ich przestrzeganie nie wymaga już kontroli z zewnątrz). Internalizacja jest więc jednym z najważniejszych mechanizmów socjalizacji i społecznego rozwoju człowieka.
Eksternalizacja jest to proces uzewnętrzniania przez jednostkę społeczną wcześniej zinternalizowanych (czyli przyswojonych, uznanych za własne) wartości i norm.
Przez eksternalizację rozumie się także (w ramach teorii zarządzania wiedzą( proces zapisu wiedzy posiadanej przez daną jednostkę (przenoszenie wiedzy "z głowy" na inny, niezależny nośnik).